Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

"Οι ποδηλάτισσες", Ρέα Σταθοπούλου

εκδ. Ωκεανίδα

    Κωνσταντινούπολη 1955. Ένα δεκάχρονο κορίτσι κρατά ημερολόγιο.
   Ίμβρος 1975. Η μικρότερη αδερφή της, είκοσι χρόνια αργότερα, το διαβάζει και ανασυνθέτει τη ζωή τριών αδελφών που μεγαλώνουν σε ένα προάστιο του Βοσπόρου και στην Ίμβρο αργότερα.
  Τρία κορίτσια αντιμέτωπα με την μοίρα τους, η οποία ταυτίζεται με τη μοίρα του ελληνισμού της Πόλης.

       Το διάβασα σε μία εβδομάδα, αν και δεν έχει ιδιαίτερα πολλές σελίδες (407 σελ.). Είναι ενδιαφέρον. Γενικά, μου αρέσουν βιβλία που η πρωταγωνίστρια ανακαλύπτει κρυφά ημερολόγια και μαθαίνει τον τρόπο ζωή της γράφουσας αλλά και τα τρομερά μυστικά που κρύβουν. Γιατί και αυτό το βιβλίο έχει ένα μυστικό που το έμαθε τυχαία το δεκάχρονο κορίτσι και με τα μισόλογα που έγραψε, έβαλε σε σκέψεις την αδερφή της, είκοσι χρόνια αργότερα, να το μάθει και αυτή.
     Δεν είχα ξαναδιαβάσει βιβλίο της κας Ρέας Σταθοπούλου και μπορώ να πω ότι μου άρεσε η γραφή της. Ίσως γιατί στο βιβλίο αυτό, γράφει για περιοχές και πράγματα που έζησε και έτσι, τα γεγονότα στο βιβλίο είναι γραμμένα από "πρώτο χέρι". Εξάλλου, έζησε και αυτή στην Κωνσταντινούπολη και στη Ίμβρο, όπως και οι τρεις αδερφές στο βιβλίο της. Μου άρεσε, επίσης, η αφήγηση της κας Σταθοπούλου για την  ιστορία του ελληνισμου της Πόλης και τη ζωή τότε.
   Αυτά τα λίγα, θα σας πω γιατί δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά για το βιβλίο. Αν πέσει στα χέρια σας, πάντως, αξίζει.
Και θα κλείσω με την αγαπημένη μου φράση στο βιβλίο και...ίσως και το λόγο γιατί το βιβλίο έχει αυτό τον τίτλο.
"Όλες οι γυναίκες είμαστε ποδηλάτισσες. Μια ζωή πρέπει να τραβάμε μπροστά, κρατώντας ισορροπίες".

Καλή Ανάγνωση !

3 σχόλια:

Ρέα Σταθοπούλου είπε...

Αγαπητή Δήμητρα, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. "Οι ποδηλάτισσες" ήταν το πρώτο μου μυθιστόρημα και ίσως τεχνικά δεν είναι άρτιο, είναι όμως ένα ειλικρινές βιβλίο.

dimitra είπε...

Κα Σταθοπούλου, σας ευχαριστώ πολύ που αφήσατε σχόλιο στην μικρή μου διαδικτυακή γωνίτσα. Ναι, μου άρεσε το βιβλίο σας και δεν κατάλαβα ότι ήταν το πρώτο σας, γιατί πιστεύω, γράφατε για κάτι που ξέρατε.

Unknown είπε...

Το λάτρεψα με μετέφερε στον τόπο που διαδραματίζεται και γέμιζε το μυαλό μου εικόνες. Μου δημιούργησε έντονη επιθυμία να επισκεφτώ το μέρος. Το δάνεισα και το έχασα και θέλω να το ξαναδιαβάσω! !!