"Η Μικρά Νήσος", Μάρω Κερασιώτη

εκδ. Ψυχογιός

     Στους παλιούς βενετσιάνικους χάρτες, το βραχονήσι της Μαρίας εμφανίζεται σαν ένα στρογγυλό σημάδι, στη μέση του Αιγαίου Πελάγους και με το όνομα Piccola Isola, Μικρά Νήσος. Ένας σεισμός, χαμένος στο βάθος του χρόνου το έκοψε κάθετα στα δύο βυθίζοντας το ένα κομμάτι στην Άβυσσο...Σε αυτό το νησί, όπου οι θρύλοι μπλέκονται με την πιο πεζή καθημερινότητα, η Μαρία θα παντρευτεί από προξενιό τον άντρα που διάλεξε γι' αυτήν ο πατέρας της, θα τον αγαπήσει χωρίς ανταπόκριση και θα γίνει μητέρα και δούλα του σπιτιού της. Μέχρι που ένας δεύτερος σεισμός θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Η τάξη του μικρόκοσμου του νησιού γκρεμίζεται και συναισθήματα πέρα από κάθε έλεγχο θα αλλάξουν τη ζωή των ανθρώπων.

      Δεν θα πω πολλά λόγια για αυτό το βιβλίο.
   Είχα διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο της Μάρως Κερασιώτη, "Μενεξέδες και γαζίες" και μου άρεσε. Με ταξίδεψε και με μετέφερε στην εποχή εκείνη, με πολύ ωραία γραφή. Έτσι, πίστευα ότι θα ήταν και "Η μικρά νήσος". Δυστυχώς, δεν ήταν. Ενώ καταφέρνει να σε μεταφέρει σε εκείνες τις εποχές, κουράζει. Με κούρασε ο τρόπος γραφής σε αυτό το βιβλίο της, η κα Κερασιώτη.
   Θεωρώ ότι ήταν μια ιστορία χωρίς τέλος (407 σελ.). Ή μάλλον, μια ιστορία χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Ενώ σε μεταφέρει στο πνεύμα της εποχής, έχει βαριά ατμόσφαιρα...και οι πρωταγωνιστές; Ο ένας πιο "περίεργος" από τον άλλο. Άσε που έχει και περίεργα ειδύλλια, που ενώ μπορεί να συμβαίνουν και στην πραγματική ζωή, εδώ ξενίζουν τον αναγνώστη.
   Εγώ, το βρήκα βαρετό. Και για να πω την αλήθεια, περισσότερο ενδιαφέρον μου φάνηκε ότι η κα Κερασιώτη είναι φημισμένη γλύπτρια και μάλιστα γλυπτά της κοσμούν το σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μαρούσι.