Buried

                 Ελληνικός τίτλος δεν νομίζω ότι χρειάστηκε, (Οκτώβριος 2010, Ελλάδα).

   

    Ο Paul Conroy ξυπνάει μέσα σε ένα ξύλινο κουτί, θαμμένο κάτω από το έδαφος. Μαζί του έχει μόνο ένα κινητό με χαμηλή μπαταρία, αναπτήρα και ένα μολύβι, για να τον βοηθήσουν να βγει από αυτή την κλειστοφοβική παγίδα. Και φυσικά, το οξυγόνο δεν του περισσεύει.

    Το απόλυτο κλειστοφοβικό one man show. Η ταινία είναι απίστευτα κλειστοφοβική (και ναι, αυτή είναι μια λέξη που θα χρησιμοποιήσω πάλι) και σου κάνει τα νεύρα κρόσσια !

    Ο ήρωας μας, ξυπνάει σε ένα φέρετρο με τρία πράγματα μαζί του, που είναι πολύ κοινά στην καθημερινή μας ζωή. Προσπαθεί να τηλεφωνήσει σε διάφορα νούμερα που θυμάται, πριν σβήσει το κινητό από μπαταρία. Στην ζωή μας, το κινητό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Εδώ, όμως αναρωτιέσαι αν θα του φανεί χρήσιμο. Είναι εξαρτημένος από άλλους για να τον βρουν και να τον σώσουν από την στιγμή που έχει μάθει να δουλεύει για να ζήσει αυτός και η οικογένεια του. Και από πάνω, πρέπει να ανέχεται και τις περιττές ερωτήσεις από τους διάφορους κρατικούς μηχανισμούς (και μιλάμε για Αμερική, φαντάσου να τηλεφωνούσε σε ελληνικές υπηρεσίες !!). Όπως μία κοπέλα, που τον ρώταγε, ποιος είναι ο αριθμός ασφάλισης του ! Ή να ανεχτεί την απόλυση του !

    Το έργο είναι 90 λεπτά μέσα σε ένα φέρετρο και φυσικά θα σκοτεινιάζει αρκετά η οθόνη σου, οπότε μην ανησυχήσεις και νομίζεις ότι κόλλησε το dvd. Παρόλα αυτά όμως, καταλαβαίνεις τι γίνεται έξω και πως κολλάει με αυτή την κλειστοφοβική κατάσταση.

   Είναι γεμάτο αγωνία και σασπένς. Ο σκηνοθέτης σε βάζει στη θέση του πρωταγωνιστή και αγχώνεσαι και τρελαίνεσαι και εσύ. Αναρωτιέσαι που θα τηλεφωνούσες εσύ, τι θα τους έλεγες και αν θα είχες την ψυχική δύναμη να τσακωθείς. Γιατί ο πρωταγωνιστής, Ryan Reynolds δίνει μια καταπληκτική ερμηνεία, αντάξια Όσκαρ. Η ερμηνεία του είναι απίθανη. Περνάει μέσα από ένα κύμα συναισθημάτων όπως, οργή, αγανάκτηση, ειρωνεία, λύπη, απελπισία, ψυχραιμία, ελπίδα.

Με εντυπωσίασε ο Reynolds γιατί τον είχα συνηθίσει σε χαλαρές κοριτσίστικες κωμωδίες. Όμως, ο άνθρωπος (και κούκλος) εδώ, απέδειξε ότι μπορεί να "παίξει" και μάλιστα μπορεί να "κρατήσει" μια ταινία μόνος του. Υπό τις οδηγίες βέβαια, ενός σκηνοθέτη επηρεασμένο από τον Alfred Hitchcock.

     Η ταινία γυρίστηκε σε στούντιο της Βαρκελώνης σε 17 μέρες και χρησιμοποιήθηκαν 7 ξύλινα κουτιά κατά την διάρκεια της ταινίας. Και μάλιστα στο τέλος, γέμιζαν το κουτί του Reynolds με αληθινή άμμο που την έριχναν σιγά-σιγά. Γι' αυτό ο άνθρωπος, είπε σε συνέντευξη του ότι τις τελευταίες μέρες πάθαινε κλειστοφοβία και ότι ποτέ δεν θα ήθελε να το ξαναζήσει αυτό.

     Για μένα το έργο είναι must-see είτε είσαι κλειστοφοβικός (εγώ, λίγο) είτε όχι. Απλά, οι κλειστοφοβικοί θα τρελαθούν ενώ οι μη, θα γίνουν. Μπορεί το έργο να μην έχει αίματα ή πνεύματα ή περίεργους ήχους από το υπερπέραν και τέτοια, σε κρατάει σε αγωνία όμως και σου κάνει τα νεύρα Trident χωρίς ζάχαρη ! Γι' αυτό και πήρε θετικές κριτικές, υποψηφιότητες και βραβεία και ανακηρύχθηκε το καλύτερο θρίλερ του 2010.

Director : Rodrigo Cortes

Writer : Chris Sparling

Cast : Ryan Reynolds

95 min

Καλή Προβολή !