Ή ελληνιστί : "Μια Επικίνδυνη Μέθοδος", (Νοέμβριος 2011, Ελλάδα).
Μια ματιά στη σχέση του πατέρα της ψυχανάλυσης, Sigmund Freud και του μαθητή του Carl Jung. Ανάμεσα τους η Sabina Spielrein, μία από τις πρώτες γυναίκες ψυχαναλύτριες και πρωτοπόρος στην παιδοψυχολογία
Μια ταινία αντιφατική αλλά με πραγματικούς χαρακτήρες.
Δεν λέω, η υπόθεση της ταινίας πολύ ενδιαφέρον. Με την κόντρα μεταξύ αυτών των δύο χαρισματικών φιγούρων της ιστορίας και κυρίως της ψυχανάλυσης, αλλά και της Spielrein που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και τους δύο. Αυτό το τρίγωνο των Freud, Jung και Spielrein που οδήγησε στη γέννηση της σύγχρονης ψυχανάλυσης. Άλλο ένα συν που με έκανε να θέλω να δω την ταινία είναι ότι βασίζεται στην πραγματική αλληλογραφία που είχαν και οι τρεις μεταξύ τους. Και από αυτή την αλληλογραφία φαίνεται πως η Sabina Spielrein συνεισέφερε πάρα πολύ στις θεωρίες και των δύο αντρών, κάτι το οποίο δε γνώριζε κανείς, μέχρι που ανακαλύφθηκε μια κρύπτη με τα γράμματά της προς τους Φρόιντ και Γιουνγκ, καθώς και γράμματά τους προς εκείνη (πλέον έχουν εκδοθεί), όπως εξηγεί και ο σκηνοθέτης της ταινίας, σε συνέντευξη τύπου.
Τώρα, στο οπτικό κομμάτι της ταινίας που μας ενδιαφέρει κιόλας, τίποτα το ενθουσιώδες. Ναι μεν, τα γεγονότα στηρίζονται σε αληθινά αλλά μετά τι ; Το χάος. Χλιαρή ταινία και οι πολλοί όροι ψυχολογίας κουράζουν σε κάποιο σημείο. Μια ταινία γεμάτη φαλλικά υπονοούμενα και φετιχιστικές ερωτικές σκηνές, αφού αναλώνεται κυρίως στην ερωτική ιστορία μεταξύ ιατρού και ασθενή (πρώην) και λιγότερο στην ρήξη μεταξύ Freud και Jung.
Κουστούμια και φωτογραφία όμως, πολύ ωραία. Σκηνικά super ακόμη και στη λεπτομέρεια. Όπως το στήριγμα της εφημερίδας που είχαν τότε μιας και οι εφημερίδες τότε έβγαιναν τεράστιες. Σε βάζει ο σκηνοθέτης στην ατμόσφαιρα της ταινίας, στα 1900 και κάτι.
Τέλος, το παίξιμο της Keira Knightley με εξέπληξε ευχάριστα, ιδίως στην αρχή της ταινίας. Γενικά, την συμπαθώ αλλά δεν την θεωρώ και το τεράστιο ταλέντο στην ηθοποιία αφού κυρίως παίζει ρομαντικούς ρόλους εποχής. Ε! Εδώ, η Knightley με ενθουσίασε. Ο μόνος λόγος που με κράτησε στην ταινία από ένα σημείο και μετά ήταν αυτή. Και εδώ ρόλο εποχής παίζει αλλά είναι διαφορετικός. Παίζει υπέροχα την υστερική ασθενή. Ξεφεύγει από τους γλυκανάλατους ρομαντικούς ρόλους εποχής. Και ο Viggo Mortensen πολύ καλός. Βρήκε μάλιστα και κάπνιζε στην ταινία τα ίδια πούρα που κάπνιζε και ο Freud. Ο ανερχόμενος Michael Fassbender, πάλι, δεν θεώρησα τον ρόλο του και κάτι το ιδιαίτερο, ώστε να κερδίσει διάφορα βραβεία.
Director : David Cronenberg
Writers : Christopher Hampton, John Kerr
Cast : Keira Knightley, Michale Fassbender, Viggo Mortensen, Vincent Cassel
99 min
Καλή Προβολή !
1 σχόλια:
Συγγνώμη, αλλά η Keira Knightley δεν παίζει σε καμία περίπτωση σε 'γλυκανάλατους' ρόλους εποχής. 'Γλυκανάλατοι' μπορούν να χαρακτηριστούν ρόλοι διάφορων άλλων ηθοποιών σε ρομαντικές κομεντί. Πιστεύω πως είναι το λιγότερο αδαές να χαρακτηρίσει κανείς το ρόλο της Elizabeth Bennet στην 'Περηφάνια και Προκατάληψη' με ένα τέτοιο επίθετο. Ή αυτον της Σεσίλια στην 'Εξιλέωση' ή της Λάρα στην εκδοχή του 2003 του 'Δόκτωρ Ζιβάγκο'. Ίσως θα μπορούσες να (ξανα)δεις μέρικες έστω από τις ταινίες της και να επανεξετάσεις τη θέση σου.
Δημοσίευση σχολίου