"Παλάτια του Βοσπόρου", Γιάννης & Μαρίνα Αλεξάνδρου

εκδ. Α.Α. Λιβάνη

  Μόνο ένα λεπτό νήμα χωρίζει την Ιστορία από το μύθο. Κρυβόμαστε στους λάγνους οντάδες των χαρεμιών, ταξιδεύουμε στους καταυλισμούς των τσιγγάνων του Δούναβη, ζούμε στον παλμό της αυτοκρατορικής Βιένης. Μπροστά από τα μάτια μας περνούν τα βενετσιάνικα παλάτια και τα φαναριώτικα αρχοντικά. Γίνονται δικά μας τα ναυτιλιακά και εμπορικά συμφέροντα των Ελλήνων της Τεργέστης, μας συναρπάζουν οι κουρσάροι και οι μπουρλοτιέρηδες του Αιγαίου. Το κεντρικό πρόσωπο του χθες είναι μια γνήσια Ελληνίδα, γοητευτική γυναίκα και αξεπέραστη κυρία. Μας μαγεύει, μας συναρπάζει και συχνά μας διασκεδάζει. Οι αγώνες, οι θυσίες, οι έρωτές της γίνονται και δικοί μας. Μπορεί να μαθαίνουμε τα ερωτικά της μυστικά, αλλά παράλληλα τα γεγονότα συνιστούν σταγόνες ανθρωπιάς και δύναμης μέσα στον ωκεανό της Ιστορίας.

  "Τα παλάτια του Βοσπόρου", είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα από αυτό το συγγραφικό δίδυμο και για να πω την αλήθεια, μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα.

  Καταρχήν με ξένισε ότι στις πρώτες του σελίδες γράφει για τα γυαλιά του Βοσπόρου. Από όσο ξέρω η λέξη yali είναι τούρκικη και αναφέρεται στα παραθαλάσσια πλούσια (και εντυπωσιακά) σπίτια του Βοσπόρου και προέρχεται από την ελληνική "γιαλός". Ε! μου φάνηκε κάπως όποτε, η λέξη ήταν στον πληθυντικό δηλ. "γυαλιά"...μου χτύπαγε κάπως. Τελοσπάντων, αυτό πες, είναι λεπτομέρεια. Ως προς τη γραφή πάλι, δεν μου άρεσαν οι επαναλήψεις λέξεων, η ασυνετότητα παρελθόντος με παρόν και πως τα ιστορικά γεγονότα ήταν ξεχωριστά με πλάγια γραμματοσειρά ενώ η πλοκή σε άλλη γραμματοσειρά. Έχω διαβάσει άπειρα ιστορικά μυθιστορήματα και αυτό πρώτη φορά το είδα. Η ιστορία ήταν πάντα ενσωματωμένη στην πλοκή και όχι ξεχωριστή.

   Ως προς την πλοκή τώρα...μου φάνηκε λίγο υπερβολική. Η πρωταγωνίστρια, Μαρία, με το χρήμα να ρέει, με τον άντρα της ζει μεταξύ Τεργέστης, Βενετίας, Βουδαπέστης, Ναυπλίου και Αθήνας και γνωρίζει εξέχουσες προσωπικότητες κατά την περίοδο του 1821. Υπουργοί, αυτοκράτορες, σουλτάνοι, πειρατές και πολλοί άλλοι έχουν την τιμή να γνωρίσουν την Μαρία και να θαμπωθούν από την ομορφιά της αλλά αυτή συνεχίζει με τον άντρα της να παίρνουν μέρος στον Αγώνα του '21. Όλα αυτά βέβαια, τα μαθαίνουμε από κάτι σημειώσεις που πέφτουν στα χέρια μιας δισέγγονης/τρισέγγονης, της Ελένης, με την δική της και αυτή "υπερβολική" ιστορία.

  Παρόλα αυτά, το βιβλίο είναι ενδιαφέρον και διαβάζεται. Είναι ταξιδιάρικο...νοσταλγικό! Ταξίδεψα πίσω σε εκείνες τις εποχές και έζησα τον έρωτα του Αλέξανδρου και της Μαρίας, της Ελένης και του Δημήτρη.

   Το βιβλίο (454 σελ.) καταφέρνει να δίνει με πολύ άμεσο τρόπο τη ζωή των Ελλήνων εμπόρων κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και την δράση τους κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης και αυτό είναι το μεγάλο του συν.

   Ένα ιδιαίτερο ταξίδι μνήμης με χαμένες πατρίδες και αγάπες που σημαδεύουν το χρόνο και μένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα των αιώνων.

Καλή Ανάγνωση !