"Το Παιχνίδι του Αγγέλου", Carlos Ruiz Zafon

εκδ. Ψυχογιός

   Στην καρδιά της Βαρκελώνης, σ' ένα εγκαταλειμμένο μέγαρο, ένας νεαρός άντρας, ο Νταβίδ Μάρτιν, βγάζει τα προς το ζην γράφοντας ερωτικά μυθιστορήματα τρόμου με ψευδώνυμο. Στιγματισμένος από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και βασανισμένος από έναν ανέφικτο έρωτα, έχει βρει καταφύγιο στον κόσμο των βιβλίων και περνάει τις νύχτες του επινοώντας μπαρόκ ιστορίες για τον υπόκοσμο της πόλης. Μια μέρα, τα βήματα του τον οδηγούν σ' ένα μυστικό κλειδωμένο δωμάτιο, όπου ανακαλύπτει φωτογραφίες και γράμματα που μιλάνε για τον μυστηριώδη θάνατο του προηγούμενου ιδιοκτήτη του σπιτιού. Ο Νταβίδ αποφασίζει να εξιχνιάσει την υπόθεση που εμποτίζει σιγά σιγά το είναι του σαν αργό δηλητήριο. Η παράλληλη πρόταση ενός Γάλλου εκδότη να γράψει ένα βιβλίο που όμοιό του δεν έχει υπάρξει ποτέ, με αντάλλαγμα μια περιουσία και κάτι παραπάνω θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Σύντομα ο Νταβίδ θα συνειδητοποιήσει ότι περιβάλλεται από σκιές που απειλούν την ίδια του τη ζωή.

   Ένα ιδιαίτερο βιβλίο που σε κρατά καθηλωμένο από την αρχή ως το τέλος. Συνδυάζει την πλοκή ενός αστυνομικού βιβλίου με το μεταφυσικό στοιχείο. Κάτι μεταξύ Poe και Cervantes με στοιχεία που δεν είναι άλλα από την συνύπαρξη του πραγματικού και του φανταστικού.

   Οι καταπληκτικές και λεπτομερείς περιγραφές εικόνων, προσώπων και χώρων δίνουν μια ολοκληρωμένη μορφή στο κείμενο και σε βάζουν να σκεφτείς αυτά που κρύβονται πίσω από τις λέξεις. Η ατμόσφαιρα, οι παράλληλες ιστορίες που ταυτόχρονα διαδραματίζονται, η αφήγηση και η μαγευτική Βαρκελώνη, το κατατάσσουν σε ένα εξαιρετικό από κάθε άποψη μυθιστόρημα. 

   Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Νταβίδ, είναι λίγο δύσκολος αλλά γοητευτικός. Τον συναντάμε μόλις 17χρονών και παρακολουθούμε την εξέλιξη του αλλά και την λατρεία του στα βιβλία με κίνδυνο μάλιστα την ζωή του. Αυτό διακρίνει και ο βιβλιοπώλης Σεμπέρε που αποφασίζει να τον πάει στο Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων (ανακάλυψη του ίδιου του συγγραφέα) για να επιλέξει ένα βιβλίο (ή να πάρει το βιβλίο που θα τον επιλέξει !).

   Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο και πετυχαίνει να συνδέσει τον ήρωα με τον αναγνώστη. Μας αφήνει να δούμε και να κατανοήσουμε τους φόβους του, τις αγωνίες, τις ελπίδες και τα πάθη του ενώ παράλληλα, μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα των γεγονότων. Από των πιο μεγάλων και σημαντικών, μέχρι των πιο μικρών και ασήμαντων που μέσα στην ασημαντότητά τους αυτή, μπορεί να κρύβουν το κλειδί για την λύση του μυστηρίου. Ενός μυστηρίου που μας κάνει να αμφιβάλλουμε όχι μία, αλλά αρκετές φορές, για την ψυχική και πνευματική υγεία του Νταβίδ και για το κατά πόσο αυτά που βιώνει είναι πραγματικότητα ή γεννήματα της φαντασίας του, για να έρθει την αμέσως επόμενη στιγμή η αναίρεση για τις όποιες αμφιβολίες μας, κάνοντάς μας να πιστέψουμε σε κάτι που μπορεί και να υπερβαίνει τη λογική. 

  Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις πράξεις και τον επίλογο, ενώ κάθε πράξη απαρτίζεται από κεφάλαια. Διάχυτα σε όλο το κείμενο είναι τα στοιχεία του μεταφυσικού, τα οποία, δίχως υπερβολές, προσδίδουν μια αγωνιώδη τροπή στην εξέλιξη της υπόθεσης. Όλα αυτά, με φόντο μια σκοτεινή, μπαρόκ, ατμοσφαιρική Βαρκελώνη.

  Από τη μέση και μετά η πλοκή γίνεται πιο συναρπαστική για να κορυφωθεί σ' ένα απρόσμενο τέλος (αν και δεν ξέρω πόσο λυτρωτικό είναι για το Νταβίδ). Η πλοκή εκτυλίσσεται με μεγάλη μαεστρία χωρίς να κάνει σε κανένα σημείο κοιλιά και χωρίς ο αναγνώστης να χάνει εξελίξεις ή να χαθεί κατά την ανάγνωση.

  Ένα όμορφο βιβλίο (600 σελ.) με δόσεις μαύρου χιούμορ που αν και αποτελεί το δεύτερο κατά σειρά βιβλίο μιας τριλογίας, άνετα διαβάζεται και μόνο του. 

 Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και πιστεύω πως δεν θα αφήσει παραπονεμένο ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.

Καλή Ανάγνωση !