"Που πας αγάπη μου !", Κατερίνα Παπανικολάου

εκδ. Α.Α. Λιβάνη

    

     Η 35χρονη Ανδριάνα είναι πετυχημένη, έχει φίλους που την αγαπάνε, έχει σχεδόν τα πάντα... Και μετά, γνωρίζει αυτόν! Αυτόν που τη συναρπάζει και στη συνέχεια, αργά και βασανιστικά της δίνει το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Σε μια εποχή που η ανεύρεση του άλλου σου μισού θυμίζει....ρώσικη ρουλέτα, η Ανδριάνα πέφτει στην παγίδα και σιγά σιγά μετατρέπεται από συγκεκριμένη δικηγόρος σε ηρωίδα αισθηματικού θρίλερ! Τρέχει σε μέντιουμ στην Ελλάδα και στην Ιαπωνία, προσπαθεί να αποπλανήσει τον αγαπημένο της, κάνει απόπειρες σεξ με όμορφους και αδιάφορους, βρίσκει παρηγοριά σε θεωρίες για αδελφές ψυχές, προσπαθεί να βρει την έξοδο κινδύνου. Ναι, προσπαθεί ! Αλλά πρώτα πρέπει να καταλάβει σε ποιον αυτή η έξοδος την οδηγεί. Και κυρίως, πρέπει να θυμηθεί ποια ήταν κάποτε και που ήθελε να πάει !

      Ουφ ! Μεγάλη η περιγραφή της πλοκής στο οπισθόφυλλο. Αρκεί, όμως για να σου κάνει το κλικ ή να "στο αφήσει σβηστό" !Χαχα !! Τεσπά. 

   Λοιπόν, το έχω πει και θα το ξαναπώ. Είμαι απαιτητική από την λογοτεχνία. Όταν επιλέγω να διαβάσω ένα βιβλίο θέλω να μου γεννάει διάφορα συναισθήματα όπως ηρεμία, οργή, χαρά, αγωνία...Να με βάζει να σκέφτομαι ρε παιδί μου, έτσι ώστε να μην μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου. Γι' αυτό δεν "τρελαίνομαι" να διαβάζω αυτή την χαλαρή γυναικεία λογοτεχνία τύπου "Κι αν μου κάτσει ;" ή "Όμορφη και έξυπνη;Ατύχησες" και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Έτσι, όταν έπεσε στα χέρια μου το "Που πας αγάπη μου" δεν "σκίστηκα" να το διαβάσω, αλλά έπρεπε κάποια στιγμή να το δώσω πίσω και έτσι, με πόνο ψυχής το άρχισα.

    Ε! Μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Μου έφτιαξε την διάθεση. Ναι, είναι χαλαρό και τελείως κοριτσίστικο βιβλίο. Ναι, ξέρεις λίγο-πολύ πως θα τελειώσει. Ναι, η γραφή του δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο, γιατί είναι πολύ απλή.  ΌΜΩΣ, έχει ένα σημαντικό θετικό στοιχείο, για βιβλίο. Σου φτιάχνει την διάθεση. Σε ηρεμεί, σε χαλαρώνει. Έχει απίστευτες ατάκες (που κάποιες τις έκλεψα και τις χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά) που σε κάνουν να κυλίεσαι κάτω από τα γέλια. Απίστευτες ατάκες από απίστευτους χαρακτήρες. Χαρακτήρες που υπάρχουν καθημερινά γύρω μας. Απίθανοι σουρεαλιστικοί διάλογοι. Αυτή η Τζίνα, πια ! Τις καλύτερες ατάκες λέει. Αγαπημένη μου ; Αυτή, στον δερματολόγο, που λέει στη διπλανή "περίεργη" κυρία.

     Ένα αστείο και ρομαντικό βιβλίο (325 σελ) που σατιρίζει, πολύ πετυχημένα, τις ερωτικές σχέσεις, έτσι όπως έχουν καταντήσει. Και κοντά στις ερωτικές σχέσεις, η φιλία. Υπέροχοι διάλογοι μεταξύ φίλων, που πάντα υπάρχουν δίπλα σου...φύλακες άγγελοι στον κυκεώνα που λέγεται "ερωτικές σχέσεις". Αυτή η δεύτερη οικογένειά σου. Η οικογένεια που επιλέγεις εσύ.

    Α, ρε Ανδριανάκι ! Σε νιώθουμε! Πόσες, αλήθεια, από εμάς έχουμε κλειστεί σε τουαλέτα γιατί δεν θέλαμε να τον δούμε; Σε πόσες από εμάς, είχε γίνει το κινητό προέκταση του χεριού μας, περιμένοντας απλά ένα μήνυμά του, που μάλιστα όταν ερχόταν θα είχαμε τη χαρά να μην του απαντήσουμε; Υπάρχουν μέσα, τόσα περιστατικά που σίγουρα κάποια θα τα έχεις περάσει (εσύ ή φίλες ή γνωστές). Ίσως κάποιοι/κάποιες να αναρωτηθούν "μήπως υπερβάλλει λίγο η συγγραφέας ;". Εγώ, πιστεύω πως όχι. Μην σου πω ότι και τα απλοποιεί κιόλας. Γιατί, έτσι είναι οι σχέσεις. Πολύπλοκες, ψυχοφθόρες αλλά και τόσο...υπέροχες.

    Εν κατακλείδι, το πρώτο βιβλίο της Κατερίνας Παπανικολάου, με κάλυψε και αποφάσισα ότι είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, από αυτό το είδος. Γι' αυτό θα κοιτάξω και τα άλλα της βιβλία γιατί η συγγραφέας, αυτή, έχει απίστευτο χιούμορ και μου φτιάχνει την διάθεση.

Καλή Ανάγνωση !