"Casta Diva", Βικτωρία Μακρή

         

         εκδ. Ψυχογιός

         

          Η Μαρία γεννήθηκε τυφλή. Έλεγε η μητέρα της πως, καθώς την κρατούσε στην αγκαλιά της, είδε στα μάτια της την ομορφιά της μουσικής, που την ακούς αλλά δεν την βλέπεις. Σαν τα τραγούδια πού λέει η Κάλλας ήταν. Σαν την Casta Diva. Tόσο όμορφη! Και τότε αποφάσισε να τη βαφτίσει Μαρία και να την φωνάζει Κάλλας.

Παιδί ακόμα η Κάλλας, γνωρίζεται με τον Θεοτόκη. Παιδί κι έκείνος, οχτώ χρονών.

"Θες να γίνουμε φίλοι;", τη ρωτάει με αθωότητα ο Θεοτόκης.

"Θέλω. Δηλαδή; Τι θα πει να γίνουμε φίλοι ;".

"Θα πει...να βλέπω εγώ για σένα..Θες να είμαι τα μάτια σου; Να σου λέω τι βλέπω;".

''Θέλω"...''Θέλεις εγώ να είμαι το βλέμμα σου;"

"Θέλω. Δηλαδή;"

"Να σου λέω αυτό που βλέπω. Μέσα μου".

        Αυτός είναι ο ένας από τους αγαπημένους μου διαλόγους στο βιβλίο γιατί με συγκίνησε και επειδή από αυτό τον διάλογο ξεκινάει ουσιαστικά η ιστορία της Κάλλας και του Θεοτόκη.

Μια ιστορία που σε ταξιδεύει στις κερασιές , στο πορτοκαλί του ορίζοντα, στο μπλε της θάλασσας. Όταν διαβάζεις για τα διάφορα τοπία στο βιβλίο, νιώθεις ότι ταξιδεύεις κι εσύ. Όταν η συγγραφέας αφηγείται τις παραστάσεις, νιώθεις ότι τις παρακολουθείς κι εσύ.

 Μια υπέροχη ιστορία, τρυφερή και συγκινητική που σε συνεπαίρνει.

Η μία πρόταση διαδέχεται την άλλη, η μία σελίδα την επόμενη. Σε καθηλώνει, με αποτέλεσμα να φτάσεις στην τελευταία σελίδα χωρίς να το καταλάβεις.

Λατρεύεις τους πρωταγωνιστές και τους νιώθεις δικούς σου ανθρώπους. Φυσικά δεν είναι μόνο η ιστορία του Θεοτόκη και της Κάλλας που θα σε συνεπάρει αλλά και των υπόλοιπων ηρώων που αποτελούν τους δικούς τους ανθρώπους.

      Να κλεισω λέγοντας ότι το άλλο που με συγκίνησε στο βιβλίο αυτό, είναι, οι διάλογοι της Κάλλας με τις φίλες της γιατί σύμφωνα με την συγγραφέα είναι διάλογοι που έκανε και αυτή με τις φίλες της.

Αξίζει, πιστεύω, το βιβλίο αυτό μια θέση στη βιβλιοθήκη σας.